Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają długość do 25 metrów i wagę nawet do 130 ton. Ze względu na specyficzne pigmenty znajdujące się w skórze, płetwal błękitny w zależności od pory dnia i kąta padania słońca przybiera kolory od żółtego, poprzez różowy i szary aż do czarnego.
Płetwale żywią się głównie krylem, mogą go zjeść nawet do 8 ton dziennie, który filtrują przez tak zwane fiszbiny czyli specjalne rogowe płytki w szczękach.
Dojrzałość płciową osiągają w wieku około 10 lat. Mają wtedy ponad 22 m długości. Samice rodzą jedno młode, noworodek ma zwykle około 7 m długości.
Płetwale błękitne są samotnikami, czasem przemierzają oceany w parach lub grupach do 4 osobników. Te niezwykłe stworzenia nie mają naturalnych wrogów, największym ich utrapieniem jest człowiek. To właśnie wielorybnicza działalność człowieka spowodowała przetrzebienie populacji prawie do granicy wymarcia gatunku. Od 1965 roku płetwale błękitne są objęte ścisłą ochroną. Ich populację szacuje się na 1,3- 2 tysiące osobników.
Wal szary (lub pływacz szary) jest znany przede wszystkim z tego, że przemierza ogromne odległości, migrując z Północy na Południe wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej. W trakcie swojej migracji jest w stanie pokonać odległość nawet 23 tysięcy kilometrów. Żadne inne zwierzę nie podróżuje tak daleko.
Swoją podróż wal szary rozpoczyna jesienią, kiedy temperatura w wodach okołobiegunowych zaczyna spadać. Od maja do listopada wieloryby te spotkać można w bogatych w pożywienie wodach Morza Beringa i Beauforta. Na gody wybierają zwykle cieplejsze akweny, np: okolice Półwyspu Kalifornijskiego. Tam też zwykle rodzą się młode wale.
